A brief critical approach to Janz’s penultimate space model to authenticate experience with the transcendental from a Christian perspective

Janz proposed a model of authenticity, based on the thesis that the closest proximity possible allows conditions for the Ultimate to become a referential framework within which the transcendental real meets with empirical reality. This is mainly expressed in terms of metaphysical time and space. This model may be usefully employed by religions that claim meeting with the transcendent and wish to do so on a rationally motivated basis. It is the author’s belief that this model may be employed by the Christian faith in conjunction with other similar models so that Christianity’s unique distinctives of its experience of the penultimate are emphasised. ’n Kort kritiese benadering tot Janz se ruimte model om geloofservaring te kontroleer vanuit ’n Christelike geloofsperspektief. Janz se model is gebaseer op die tesis dat die naaste nabyheid voorwaardes nakom sodat die Uiteindelike ’n verwysingsraamwerk daarstel waarbinne die ware transendentale empiriese werklikheid ontmoet. Dit word hoofsaaklik uitgedruk in terme van metafisiese tyd en ruimte. Hierdie model kan nuttig in diens geneem word deur godsdienste wat aanspraak maak op ontmoeting met die transendente en wat dit op ’n rasioneel gemotiveerde grondslag wil fundeer. Dit is die skrywer se oortuiging dat hierdie model deur die kerk in samewerking met ander soortgelyke modelle gebruik moet word sodat die kenmerkende eienskappe van die Christendom geloof sy unieke ervaring van die voorlaaste kan beklemtoon.