Model improwizacji polifonicznej na tle popularnych metod improwizacji w muzyce rozrywkowej

Artyku sk ada si z dwóch cz ci. Pierwsza z nich, bardziej ogólna, zawiera opis zjawisk zwi zanych z improwizacj , zw aszcza gitarow , z wyszczególnieniem problemów wykonawczych stoj cych przed improwizatorem. Dwa punkty widzenia zosta y przedstawione: pierwszy, szczegó owy, opisuje po kolei elementy muzyki i ich znaczenie w procesie improwizacji, drugi bardziej ogólny mówi o zjawiskach, których nie da si opisa , ani analizowa w prosty sposób, b d s inne w przypadku ka dego utworu. Nale y do nich interakcja pomi dzy cz onkami zespo u, wyra anie emocji poprzez muzyk i problematyk poszukiwań w asnego g osu w sztuce. Ta cz zawiera jeszcze opis trzech zupe nie ró nych podej do improwizacji na gitarze. Pierwsza to wykorzystanie centrum tonalnego (wzbogaconego napi ciami dominantowymi), druga metoda polega na po czeniu harmonii utworu ze stosowanymi skalami (stosowana w muzyce fusion), trzecia polega na cis ym wykorzystaniu d wi ków akordowych w improwizacji bez stosowania skal (charakterystyczna dla muzyki bebop). Druga cz tekstu zawiera opis szczególnego rodzaju improwizacji polifonicznej z wykorzystaniem tappingu obur cznego na gitarze. Model ten stoi w opozycji do trzech wcze niej przedstawionych sposobów rozumienia improwizacji gitarowej. System opiera si zarówno na metodach stosowanych w polifonii renesansu i baroku (m. in. melodia wiod ca Cantus Firmus, regu y kontrapunktu), jak i na za o eniach jednog osowej improwizacji bebopowej (wykorzystanie d wi ków wiod cych, rozwi zania charakterystyczne dla czterod wi ków naturalnych). Opis ten nawi zuje do pierwszej cz ci artyku u, grupuj c zagadnienia wokó poszczególnych elementów dzie a muzycznego. Ta cz zawiera uwagi i spostrze enia zebrane w ci gu o miu lat poszukiwań w asnej drogi muzycznej autora.