Freievo tuma？enje sensus litteralis

Sa？etak U ？lanku se, nakon uvodnog kontekstualiziranja, prvo donosi kratka eksplikacija tvrdnje Hansa Freia da je osamnaestostoljetna i devetnaestostoljetna biblijska hermeneutika uslijed apologetsko？interpretativnih nastojanja (tuma？enje Biblije interpretativnim teorijama zasnovanim na racionalisti？kom kanonu i povijesnoj faktualnosti) dovela do ？pomra？enja？ literalnog ？itanja biblijskog narativa. Zatim se ukazuje na alate i koncepte (？realisti？ki narativ？, ？narativni identitet？, konsenzualno tuma？enje) kojima je Frei na nov na？in tuma？io literalno zna？enja biblijskih narativa. Kona？no, u zaklju？ku se iznose prednosti i nedostaci Freieva projekta te autorska tvrdnja zasnovana na patristi？ko？medievalnoj egzegetskoj tradiciji, koju Frei potpuno zanemaruje, da Rije？ Bo？ja nije samo tekst (Biblija), lingvisti？ka prezencija Boga, nego i corpus, tjelesna prisutnost Boga